Daisy Dawson
NL
Hoe kunnen we de samenleving zo inrichten dat neurodiverse mensen niet zoveel extra barrières hoeven te overwinnen? Wat zijn de voorwaarden voor hen om hun eigen talenten te ontdekken en te ontwikkelen? Ontwerper François Chambard onderzoekt deze en soortgelijke vragen in een reeks neurodiverse ontwerpworkshops die aansluiten bij het programma van Residency for the People. Voor de eerste editie, de Unblock Workshop, ontvingen drie deelnemers een aantal standaard blokken met de simpele opdracht: maak er iets van!”
In een toelichting zegt François: “Wij geloven dat neurodiverse mensen standaard ontwerpers zijn en dat het ontwerpveld kan profiteren van hun talent en bijdrage. De samenleving raakt langzaamaan gewend aan het idee dat neurodiversiteit veel meer aanwezig is dan we denken. De rollen worden omgedraaid, sommige werkgevers en scholen beginnen te begrijpen dat er niet slechts één manier is om te werken en te leren en dat onconventionele stemmen en benaderingen gehoord en meegenomen moeten worden. We willen neurodiverse mensen een platform bieden om hun unieke zelf te uiten en dat zich aanpast aan hun behoeften en capaciteiten. Niet andersom.”
Ontwerpen en maken bieden een ideale taal: ze worden individueel beoefend en collectief gewaardeerd en begrepen. Tijdens praktische workshops zoeken we uit hoe deelnemers design kunnen gebruiken als tool om te zijn wie je bent en om te maken wat voor jou betekenisvol is. Deelnemers worden uitgenodigd (maar niet verplicht) om hun ervaringen als neurodiverse mens in het dagelijks leven te delen, en hoe ze de manier waarop ze de wereld zien en vormgeven beïnvloeden.
In de workshop Unblock kregen drie residenten basis houten blokken (15x15x15 cm) en werden ze uitgenodigd om ze eigen te maken. Alle traditionele maakmethoden werden aangemoedigd (doe-het-zelf, ambacht, bricolage, collage, enz.), evenals meer interpretatieve (verhalen vertellen, fotografie, reizen, enz.) waarvoor niet noodzakelijk een fysiek object nodig was. De drie deelnemers toonden een ongelooflijke mate van zelfbeschikking, vaardigheden en onafhankelijkheid. Af en toe was er gerichte technische ondersteuning nodig voor het maken van de stukken. Iedereen begon met dezelfde blokken, die ze kregen, en iedereen eindigde met verschillende resultaten die spreken met persoonlijke interesses en gevoeligheden, maar op de een of andere manier allemaal verbonden zijn met een onzichtbare draad.
Daisy Dawson
Daisy Dawson studeert aan de Design Academy Eindhoven. Ze is spontaan en praat graag, ze heeft een prima sociaal leven en ze is neurodivers. “Ik ben het gaan beschouwen als iets bijzonders, maar het zit wel vaak in de weg.” Op de Academy, waar ze zich richt op social design en system design, vindt ze het bijvoorbeeld lastig om haar vele ideeën te visualiseren, ook al kan ze die nog zo levendige beschrijven aan haar docenten. Hoe pakte de Unblock Workshop uit voor haar?
“Het was sowieso heel fijn dat ik de kans had om een residency te doen. Ik wist natuurlijk dat er allerlei soorten residencies zijn, maar ik zag me daar nooit aan deelnemen. Het feit dat de Unblock Workshop speciaal bedoeld was voor neurodiverse mensen, maakte het toegankelijk. Ik voelde me erdoor gesterkt: om buiten de Academy aan design te werken, en te merken dat neurodiversiteit dingen niet gecompliceerder maakt, maar juist interessanter.
Het is zeker interessant om te zien hoe Daisy’s aandacht zich snel verplaatste van François’ houten blokken naar het materiaalbudget van €250 dat ook beschikbaar was voor deelnemers aan de workshop. Wat als ze het tastbare geld op de een of andere manier als materiaal kon gebruiken om een kubus te maken? Mensen voor wie €250 een aanzienlijk bedrag is zouden zich beledigd kunnen voelen natuurlijk. Maar wat maakt het nou uit of je het uitgeeft aan hout of verf of wat dan ook, of dat je het direct gebruikt?
Met haar concept roept Daisy vragen op over hoe we design waarderen, en wat designers eigenlijk doen om waarde te genereren. Tegelijkertijd stelt ze het idee aan de orde van geld als bouwsteen van de samenleving; je moet iets produceren om geld te verdienen, maar je hebt weer geld nodig om iets te produceren; uiteindelijk zijn we alleen nog bezig met geld, met facturen, beurzen, subsidies; de originele ideeën worden een bijzaak bij de jacht op geld. “De uitdaging was om al die ideeën die ik had ter verwerken in een concrete vorm. Daarbij was de hulp van François echt heel belangrijk. Door hem lukte het.”
Het leidde tot een kubus gemaakt van 216 euromunten, elk met vier zorgvuldig geboorde gaten om ze samen te binden met een turquoise touwtje. Als je de munten meetelt die afvielen tijdens het experimenteren, vertegenwoordigt het blok heel aardig het beschikbare budget. Het is 14x14x14 cm, en dichter kun je binnen dit concept niet komen bij het originele houten blok van 15x15x15cm. Uitzoeken hoe je de gaten boort en ze dan allemaal boren; uitzoeken hoe je de munten samenbindt zodat de structuur blijft staan; en de kubus maken… niet slecht voor een workshop van drie weken.
De workshop was kort, maar erg waardevol. Ik heb ervaren dat ik met iemand kan samenwerken om mijn ideeën te visualiseren en uit te voeren. Je moet gewoon de juiste mensen vinden om mee te werken. Het voegde ook veel toe dat ik meer persoonlijke begeleiding had dan op de Academy, en een veilige plek om te praten over wat het voor mij als designer betekent om neurodivers te zijn. Ik zou graag een rol spelen in de volgende workshops, om aandacht te besteden aan individuele strategieën. Uiteindelijk is iedere neurodiverse persoon weer anders: dat je één iemand kent met autisme, wil niet zeggen dat je ze allemaal kent.”
EN
How can we organise society in such a way that neurodiverse people won’t need to overcome so many extra barriers? What are the conditions for them to discover and develop their own talents? Designer François Chambard is investigating these and similar questions in a series of neurodiverse design workshops that connect to the programme of Residency for the People. For the first edition, the Unblock Workshop, three participants received a couple of standard blocks with the simple assignment: make something out of them!”
In an explanation, François says: “We believe that neurodiverse people are designers by default and that the design field can benefit from their talent and contribution. Society is slowly getting used to the idea that neurodiversity is far more present than we think. The tables are turning, some employers and schools starting to understand that there is not only one way to work and learn and that unconventional voices and approaches should be heard and included. We want to provide a platform to neurodiverse people to express their unique selves and that adapts to their needs and abilities. Not the other way round.”
Design and making provide an ideal language: they are individually practiced and collectively appreciated and understood. During practical workshops, we figure out how participants can use design as a tool to be who you are and to make what is meaningful to you. Participants are invited (but not required) to share their experiences as a neurodiverse human in day-to-day life, and how they influence the way they see and shape the world.
In the Unblock workshop, three residents were provided basic wooden blocks (15x15x15 cm) and were invited to make them their own. All traditional making methods were encouraged (DIY, craft, bricolage, collage, etc.) as well as more interpretative ones (storytelling, photography, travel, etc.) not necessarily requiring the production of a physical object. The three participants demonstrated an incredible level of self-determination, skills and independence. Occasionally pointed technical support was necessary for the making of the pieces. Everyone started with the same blocks, provided to them, and everyone ended up with different results that speak to personal interests and sensibilities, yet somehow are all connected with an invisible thread.
Daisy Dawson
Daisy Dawson is a student at the Design Academy Eindhoven. She’s easy-going and talkative, she enjoys her social life and she’s neurodiverse. “I’ve come to see it as something special, but it does interfere a lot.” In her studies, where she focuses on social design and systems design, she finds it challenging for instance to visualize her many ideas, even of she has no problem describing them vividly to her teachers. How did the Unblock Workshop work out for her?
“First of all, it was really nice just to have the opportunity to do a residency. I knew of course that there are all kinds of residencies, but I never imagined myself as a participant. The fact that the Unblock Workshop was specially meant for neurodiverse people, made it accessible. It also made me feel empowered: to be able to work on design outside the Academy, and feel that neurodiversity doesn’t make things more complicated, but actually more interesting.”
It’s certainly interesting to see how Daisy’s attention quickly turned form the wooden blocks François provided to the €250 budget for material costs that was also available for the workshop participants. What if she could somehow use the physical money as a material, and turn that into a cube? Of course, it might insult people to whom €250 represents a considerable amount of money. But what would be the difference between spending it on wood or paint or anything else, and using it directly?
With her concept, Daisy raises questions about the way we value design, and what designers actually do to generate value. At the same time, she reflects on the idea that money is the building block of society; you need to produce something to earn money, but then you need money to produce anything; in the end we’re just chasing money in the form of fees, grants, subsidies; the original ideas become more of an afterthought of the pursuit of money. “To me, the main issue was how to take all my ideas and turn them into a concrete shape. This is where François’ help was really important. He made it happen.”
The resulting cube consists of 216 euro coins, each with four carefully drilled holes to tie them together with a turquoise cord. If you take the coins in account that were lost in experimentation, the block neatly represents the available budget. And at 14x14x14 cm, it is as close as you can get, within this concept, to the original 15x15x15 cm wooden block. Figuring out how to drill the holes, and drilling them, figuring out how to tie the coins together so the structure holds and constructing the cube… not bad for a three week workshop.
“The workshop was short, but very valuable. It showed me that I can collaborate with someone to visualize and realize my ideas. It’s just a matter of finding the right people to work with. It was also enriching to have more personal guidance than I have at the Academy, and a secure place to discuss what being neurodiverse means for me as a designer. I would like to be involved with the upcoming workshops as well, to focus on individual strategies. In the end, every neurodiverse person is different: if you know one person with autism, you don’t know all of them.”
